Opublikowano: 26.12.2023
Poprawiono: 20.03.2025
Polskie Sanktuaria Maryjne
Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej
27 czerwca 1877 roku, 13 letnia Justyna Szafryńska wracając z egzaminu przed I Komunią Świętą zaczęła odmawiać Anioł Pański na głos dzwonów kościelnych. W czasie modlitwy obróciła się w stronę kościoła i na tle stojącego obok parafii klonu zobaczyła niezwykłe światło otaczające ubraną na biało kobietę i kłaniającego się jej anioła. Po chwili obie postacie zniknęły, to był początek objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie. Do Justyny Szafryńskiej dołączyła Barbara Samulowska i obie brały udział w dalszych objawieniach.
Matka Boża przedstawiła się dziewczynkom – „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta” i powiedziała „Życzę sobie abyście codziennie odmawiali różaniec”. Objawienia trwały do 16 września, Matka Boża mówiła do dzieci w języku polskim, spowodowało to reakcję władz zaboru pruskiego, które uznały objawienia za prowokację ze względu na stosowaną politykę germanizacji ludności. Objawienia dawały nadzieję ludziom żyjącym pod zaborami na odzyskanie niepodległości, ważnym wątkiem objawień było również wezwanie do trzeźwości.
Objawienia w Gietrzwałdzie, jako jedyne w Polsce zostały uznane przez Kościół jako autentyczne.
Bazylika Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Bazylika Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Gietrzwałd - miejsce objawień Matki Bożej (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Gietrzwałd - Cudowne Źródełko (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Gietrzwałd - Cudowne Źródełko (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Królowej Polski w Szczyrku
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku, znane również jako Sanktuarium na Górce (lub, po prostu „Górka”) jest położone w północnej części miasta Szczyrk, na wysokości 670 m n.p.m. W pobliżu sanktuarium znajduje się szlak turystyczny na Klimczok. 25 lipca 1894 roku, 12 letniej Juliannie Pezda ukazała się „Piękna Pani” na tle buka i poprosiła aby odmawiano Anioł Pański, śpiewano Godzinki i aby ludzie „ukochali to miejsce”.
W 1938 roku na Górkę przybywają Salezjanie z Oświęcimia i budują nowy kościół w miejsce starego oraz Dom Pielgrzyma. Łaskami słynący obraz Królowej Polski został namalowany w 1960 roku przez Stefana Justa wg relacji spisanych przez Juliannę Pezda. 21 września 2008 roku obraz Matki Bożej został ukoronowany koronami papieskimi, poświęconymi przez papieża Benedykta XVI 9 kwietnia 2008 roku.
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku na Górce (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku na Górce (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku na Górce (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku na Górce - kapliczka (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku na Górce - źródełko (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku na Górce - miejsce objawień (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Królowej Polskiego Morza w Swarzewie
Zgodnie z legendą w czasie sztormu na morzu, marynarze jednego ze statków zagrożonego zatonięciem, modlili się przed okrętową figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem. Statek ocalał, marynarzom szczęśliwie udało się dotrzeć do lądu i wyłowić z wody figurkę Matki Bożej, której jak sądzili, zawdzięczali ocalenie. Marynarze pozostawili figurę na pamiątkę w miejscu ocalenia. Okoliczni kaszubi znaleźli promieniującą figurę i zbudowali w tym miejscu kapliczkę. Tak według legendy rozpoczyna się kult Matki Bożej Królowej Polskiego Morza w okolicach Swarzewa.
W połowie XV wieku figurka została przeniesiona do kościoła pw. św. Piotra i Pawła na Helu. W 1525 roku parafia na Helu przeszła w ręce protestantów, którzy byli negatywnie nastawieni do kultu Matki Bożej i w 1580 roku wystawili figurkę na zewnątrz kościoła. Nie wiadomo jak figurka wróciła do Swarzewa, zgodnie z legendą helscy protestanci wrzucili figurkę do wód Zatoki Gdańskiej, wiatr i prądy wodne, skierowały figurkę w stronę Swarzewa. Figurka została powtórnie wyłowiona z wody i umieszczona w drewnianym kościele w Swarzewie.
Późnogotycka figura wykonana przez nieznanego artystę, ma 52 cm wysokości, 20 cm szerokości i jest wykonana z drewna lipowego. Złote korony na głowach Matki Bożej i Dzieciątka Jezus były od niepamiętnych czasów, prawdopodobnie są wotami wiernych. Oficjalna koronacja odbyła się 8 września 1937 roku, na podstawie dekretu papieża Piusa XI. W dniu koronacji w prawej ręce Matki Bożej umieszczono berło, na lewej ręce Matka Boża trzyma Jezusa. Dzieciątko Jezus trzyma w lewej ręce kulę ziemską, a prawą w geście błogosławieństwa wskazuje na Maryję.
"...Rybaczko Swarzewa
z grzechów nas wyłów
swoimi sieciami
módl się za nami.."
"Litania polska", ks. Jan Twardowski (fragment)
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Swarzewie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Swarzewie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Swarzewie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej, Królowej Podlasia – Matki Jedności
Zgodnie z tradycją przekazywaną w kościele, św. Łukasz Ewangelista namalował obraz i wykonał rzeźbę Matki Bożej. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa rzeźba trafiła do Konstantynopola, tam mnich o imieniu Grzegorz zachwycił się wizerunkiem i później jako papież Grzegorz Wielki sprowadził ją do Rzymu. Rzeźba od imienia papieża nosi nazwę Matki Bożej Gregoriańskiej.
W VI wieku arcybiskup Sewilii Leander z Hiszpanii, za zgodą papieża Grzegorza Wielkiego przenosi rzeźbę do opactwa benedyktyńskiego w Guadalupe.
Przed odesłaniem rzeźby do Hiszpanii, przebywający w Rzymie benedyktyn Augustyn – późniejszy arcybiskup Canterbury, namalował obraz przedstawiający figurę. Być może, to ten obraz znajduje się obecnie w sanktuarium w Kodniu?
Książę Mikołaj Sapiecha zwany Pobożnym, rozpoczął w 1629 roku budowę murowanej świątyni w miejscu drewnianego kościoła. W trakcie trwania budowy zachorował – został sparaliżowany i budowa została przerwana.
Za namową żony Anny, udał się z pielgrzymką do Rzymu, aby tam prosić o łaskę uzdrowienia. W Rzymie papież Urban VIII zaprasza Mikołaja na mszę do prywatnej kaplicy na Watykanie. To tutaj przed wizerunkiem Matki Bożej Gregoriańskiej, w czasie eucharystii sprawowanej przez papieża Mikołaj, który wcześniej nie chodził w wyniku przebytego paraliżu, całkowicie odzyskuje zdrowie. Książę zapragnął, aby zabrać ze sobą cudowny wizerunek Maryi do Kodnia, do nowo budowanego kościoła.
Z późniejszych faktów, które są znane można domyślać się, że Mikołaj Sapieha poprosił papieża o podarowanie obrazu i prośba została odrzucona. Mikołaj przekupił zakrystiana, zabrał potajemnie obraz i uciekł w kierunku Polski.
Papież wysłał pościg za zuchwalcami, ale nie udało się ich dogonić, 15 września 1631 obraz dociera do Kodnia. Papierz obłożył Sapiehę ekskomuniką. Po odbyciu kolejnej, tym razem pokutnej pielgrzymki do Rzymu w 1636 roku i prawdopodobnie w uznaniu zasług Mikołaja Sapiehy dla Kościoła, papież cofnął ekskomunikę i podarował mu obraz.
Historia uprowadzenia obrazu z Rzymu do Kodnia została opisana przez Zofię Kossak-Szczucką w powieści „Błogosławiona wina”.
"...Z Rzymu skradziona
w Kodniu schowana
przed makaroniarzami
módl się za nami..."
"Litania polska", ks. Jan Twardowski (fragment)
„Starajmy się jeszcze raz zrozumieć ten przedziwny czyn, który stał u początku dziejów Matki Bożej Kodeńskiej.
Wedle zwyczajnych ludzkich sposobów rozumienia
Mikołaj Sapieha, dziedzic Kodnia, zwany Pobożnym, dopuścił się bardzo niepobożnego czynu.
Bez zezwolenia papieża Urbana VIII zabrał obraz z jego kaplicy. Można by powiedzieć: ukradł…
Wydaje się jednak, że aby zrozumieć tę błogosławioną winę, trzeba uświadomić sobie, iż ten obraz, zanim został wzięty,
był mu w jakiś sposób darowany.
Nie przez papieża Urbana VIII. Myślę, że darowała mu go sama Bogarodzica”.
Kard. Karol Wojtyła
Kodeń 1977
Bazylika św. Anny w Kodniu (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Bazylika św. Anny w Kodniu (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Bazylika św. Anny w Kodniu (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Tatr na Wiktorówkach
W 1861 roku w pobliżu Rusinowej Polany małej pasterce Marysi Murzańskiej zginęły we mgle wypasane zwierzęta. Był płacz, poczucie bezradności i Piękna Pani, która ukazała się przerażonej góralce. Piękna Pani zapowiedziała szybkie odnalezienie zwierząt i poprosiła aby ludzie nie grzeszyli i pokutowali za winy.
Wydarzenie zapoczątkowało kult Matki Bożej w tym miejscu, początkowo na drzewie został zawieszony obrazek Matki Bożej, później zawieszono tam małą kapliczkę z figurką, która do dzisiaj znajduje się w ołtarzu kaplicy, a kapliczka została umieszczona na ścinie zewnętrznej. Obecnie opiekę nad sanktuarium sprawują dominikanie.
Uroczystości odpustowe na Wiktorówkach:
• 3 maja – Matki Bożej Królowej Polski,
• 2 lipca – Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny,
• 16 lipca – Matki Bożej Szkaplerznej,
• 2 sierpnia – Matki Bożej Anielskiej,
• 15 sierpnia – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Zielnej),
• 8 września – Narodzenie Najświętszej Maryi Panny,
• pierwsza niedziela października – Matki Bożej Różańcowej.
„...Smagła Góralko
z Rusinowej Polany
zimą zjeżdżają do Ciebie nartami
na Anioł Pański zadzwonią łyżwami
módl się za nami…”
"Litania polska", ks. Jan Twardowski (fragment)
Transmisje on-line w niedziele o godz. 09:00; 11:00; 13:00
Kaplica Matki Bożej Jaworzyńskiej na Wiktorówkach (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Kaplica Matki Bożej Jaworzyńskiej na Wiktorówkach (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Kraków – kościół św. Jana Ewangelisty
Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty – kościół rzymskokatolicki sióstr prezentek znajdujący się w Krakowie przy ul. św. Jana 7a. Kościół jest sanktuarium: Matki Bożej od Wykupu Niewolników, Matki Bożej Wolności, Matki Bożej Świętojańskiej, błogosławionej Zofii Czeskiej.
W kościele znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Świętojańskiej (również Obraz Matki Bożej od Wykupu Niewolników lub Obraz Matki Wolności) – wizerunek przedstawiający Maryję z Dzieciątkiem.
Na ścianie po lewej stronie ołtarza zawieszone są rozerwane kajdany związane z cudem, który wydarzył się w roku 1633. Jeden z więźniów zamku w Krakowie pochodzący z Prus, czekając na egzekucję i patrząc na poćwiartowane zwłoki swoich towarzyszy modlił się o ratunek do Najświętszej Panny. Z rąk skazanego opadły kajdany i w uznaniu tego cudu darowano mu życie, kajdany zostały w kościele jako wotum wdzięczności za ocalone życie.
Kościół św. Jana w Krakowie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Kościół św. Jana w Krakowie (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej
„...Co Jasnej bronisz Częstochowy
łącz zakochanych
szczęścia obrączkami
módl się za nami...”
"Litania polska", ks. Jan Twardowski (fragment)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze (CC BY-SA 4.0 Paweł Śmiech)
